Weer een aantal dagen om te lezen

Donderdag 30 augustus

Vandaag gaat het een mooie dag worden om te gaan fietsen. Marja heeft een mooie tocht uitgezocht en via de oude stad van Kaunas fietsen we langs de rivier de Nemunas. Normaal gesproken had hier een fietspad moeten liggen, maar het is afgesloten voor alle verkeer. Dan moeten we maar over de stoep een paar kilometer fietsen om vervolgens wel bij de juiste fietsroute uit te komen, nog steeds langs de Nemunas. Een mooie rivier met veel witte reigers.

Ons uiteindelijke doel is een van de mooiste barokke gebouwen van het land, het Pazaislis vienuolynas (klooster Vienuolynas. Het 17e eeuwse klooster staat boven een dam in de rivier de Nemunas en is toegankelijk via de zogenaamde Heilige Poort. Het dak van de kerk bestaat uit een 45 meter hoge koepel, aan de binnenkant beschilderd met een afbeelding van de Heilige Maagd, terwijl het interieur verfraaid is met veel mooie fresco’s.

Het kunstmatige meer vlakbij het klooster draagt de naam Kauno Marios ofwel de zee van Kaunas. Het is een populair recreatiegebied en hier gaan we dan heerlijk ons broodje op eten.

Hierna fietsen we bijna dezelfde weg terug zoals we gekomen zijn. Onderweg komen we een wandelaarster tegen met een schelp op haar rugtas. Natuurlijk knijpen we even in de rem om een praatje te maken. Zij loopt nu het Litouwse deel van de camino naar Santiago, welke dit jaar juist in gebruik is genomen. Zij had ook al de camino Frances gelopen. Santiago de Compostella blijft ons elk jaar weer achtervolgen. 

Aangekomen in de nieuwe stad van Kaunas gaan we op zoek naar wat men hier noemt de Champs Elysees van Parijs of Unter der Linden van Berlijn, de Laisves aleja ofwel de vrijheidslaan. 

Het is jammer dat de 1,6 kilometer lange laan helemaal wordt gerenoveerd. De complete bestrating ligt eruit. Het zal wel weer te maken met het jaar 2022. Misschien moeten we dan weer deze kant op.

We komen ook nog langs het Muzikinis teatras, hier staat een monument voor Ronald Kalanta, een 19 jarige student die zichzelf in brand stak op 14 mei 1972 als protest tegen de sovjetoverheersing. Door het overlijden van deze jonge student is er toen een beweging in gang gezet voor de vrijheid van Litouwen.

Via de oude stad fietsen we weer terug naar de camping en beginnen met de voorbereidingen van het inpakken van de voortent etc., zodat we morgen in alle rust de rest droog kunnen inpakken.  

Deze avond maken we nog een keer gebruik van de barbecue van de camping onder een kraakheldere hemel. 

Morgen verlaten we Litouwen en gaan we naar het Mazuriegebied in Polen.

 Vrijdag 31 augustus

Vandaag alweer vroeg uit de veren, want volgens Wetteronline gaat er om negen uur een bui regen vallen en natuurlijk wil je niets liever dan alles droog inpakken en dat is gelukt.

Vanaf de camping nemen we meteen de weg naar Marijampole om vervolgens via het plaatsje Sangruda Polen binnen te rijden. 

De overgang van Litouwen naar Polen is niet echt meer te merken.

We gaan alleen wel weer een uurtje terug in de tijd. Voor Polen geldt dezelfde tijd als in Nederland.

We zijn ook benieuwd naar de benzineprijs, maar deze worden in heel andere bedragen aangegeven dan in Litouwen. We komen er nu pas achter dat Polen nog geen Euro heeft, maar de Poolse Slottie.

De komende dagen dus weer te maken met een andere munteenheid, alles delen door vier..

De benzineprijs is hier trouwens omgerekend € 1,18 en dat is de laagste prijs in deze vakantie.

Via een mooi en afwisselend landschap rijden we via Augustow het Mazuriegebied binnen, richting Olsztyn.

We hebben gisteren al een mooie camping opgezocht aan een meer in de buurt van Mragowo. Al redelijk vroeg in de middag rijden we deze camping op in een piepklein plaatsje Ruska Wies. Alle huizen in dit gehuchtje hebben alleen maar een nummer en het adres is dezelfde als de plaatsnaam.

We vinden een mooie plek aan het meer en de camping verdiend met recht de naam; Camping Seeblick, wie im Paradis.

Voor de eerste keer deze vakantie kunnen we broodjes bestellen op de camping. De dagelijkse boodschappen halen we in een klein plaatsje dicht bij ons de buurt. Wij moeten hier nog onze boodschappen bij de toonbank doorgeven. Dat is wel heel erg lang geleden!!

We gaan wandelend onze omgeving verkennen en hier kunnen wij ons de komende twee dagen wel vermaken. Volgende week dinsdag gaat het weer verder richting Nederland. Het is jammer maar helaas, het einde van de vakantie komt in beeld.

Zaterdag 1 september 

De eerste dag in september wordt door ons uitgeroepen tot wasdag, want onze schone kleren raken zo langzamerhand op. 

We gaan deze ochtend eerst een bezoek brengen aan Mragowo, een redelijke plaats met 20.000 inwoners.

Wij parkeren de auto en denken al in het centrum van de stad te zijn, maar dat bleek niet zo te zijn. Nog wel anderhalve kilometer lopen voordat we bij het VVV zijn. 

Via een plattegrondje lopen we door het centrum van de stad, welke ligt te midden van prachtige landschappen tussen het Czosmeer en het Junomeer.

Wij lopen langs een van deze meren en spreken af dat we op maandag hier nog een keer terugkomen, maar dan met onze fietsen. Een rondje rond het grote meer lijkt ons wel leuk om dan afscheid te gaan nemen van deze stad.

De omgeving is mooi, maar er moet nog heel veel achterstallig onderhoud plaatsvinden in deze stad. Er gaat nog wel een generatie overheen wil men dit allemaal kunnen bewerkstelligen.

Mragowo is eens per jaar de stad van het Picnic Country festival, waar elk jaar fans uit heel Polen naartoe komen, waaronder “cowboys” en Harley Davidsonfreaks. In diverse winkels kom je dan ook cowboyhoeden etc. tegen. Gelukkig niet dit weekend.

Hierna rijden we weer terug naar de camping en kan Marja haar was gaan doen. De rest van de dag genieten we heerlijk van de zon en het mooie meer.

De laatste week van onze vakantie is begonnen.

Zondag 2 september

Wat is het toch heerlijk om met volle zon op de caravan wakker te worden. Deze dag doet zijn naam eer aan.

Het is vandaag zondag en een goed moment om een kerk te bezoeken en niet zo maar een kerk. Het is de mooiste barokke kerk van Noord Polen en is te vinden in Swieta Lipka.

Net op deze zondag is er een triatlon georganiseerd in Mragowo en het onderdeel fietsen gaat langs onze camping, dus de weg is afgesloten voor alle verkeer. 

Wij waren toch al van plan om met de fiets te gaan en het enige alternatief is om via een binnendoorweggetje naar Swieta Lipka te fietsen.

Na deze zandweg komen we op een verharde weg en die is heerlijk om te fietsen. Onderweg kopen we bij een klein winkeltje een fles water, want het water op de camping zit vol met kalk.

Na zo’n 10 kilometer komen we dan bij de kerk in Swieta Lipka, wat eigenlijk betekent: Heilige Linde.

Een legende vertelt dat Maria is verschenen aan een ter dood veroordeelde in zijn cel. Deze gevangene was zo onder de indruk van haar verschijning dat hij haar beeld uit een stuk hout sneed. De rechters op hun beurt waren zo ontroerd over de schoonheid van het werk dat ze besloten om de gevangene vrij te laten. De gevangene bevestigde het beeld aan een enorme linde, die vanaf toen het doel werd van bedevaarten hier naartoe. 

Tussen 1687 en 1694 werd bij de “Heilige Linde” het beroemde Jezuitenklooster gebouwd met de mooiste barokkerk van Noord Polen. Het interieur is ook schitterend om te bekijken met het orgel en bewegende figuren.

We treffen het, want op deze zondagmorgen vertelt de pastoor in het Pools en in het Duits het verhaal over deze kerk. De organist speelt een paar mooie stukken op het orgel en het is inderdaad geweldig om hier naar te luisteren. Op een terras drinken we, zoals elke kerkganger, een kop koffie met gebak.

De plaats Swieta Lipka stelt eigenlijk niets voor, maar elk huis heeft hier zijn eigen souvenirwinkel en dus vergapen we ons aan alle diverse prullaria die heel opdringerig worden aangeprezen. We vinden nog wel enkele souvenirs voor onze kleinkinderen.

Marja heeft op de kaart een iets andere route gevonden als de heenweg en dat blijkt een goede keuze. Tussen de glooiende akkers fietsen we weer terug naar onze camping.

Teruggekomen zien we dat een camper precies in ons gezichtsveld een plek heeft gevonden. Na “een vriendelijk verzoek” van Marja heeft deze Duitser zijn biezen gepakt en heeft iets verderop een plek gevonden.

Zo kunnen we weer genieten ons mooie uitzicht. We hebben tenslotte nog een dag te gaan, want morgen gaan we naar de “Wolfschanze”, het zenuwcentrum van het derde rijk in de Tweede Wereldoorlog. Het fietsen rond het meer in Mragowo moeten we dan maar laten voor wat het is.